Niets erger dan een kind horen huilen, je slaapt nog, je
droomt, je kunt het bericht dat hij je stuurde niet

afluisteren, je moet naar een rustige plek lopen, je staat
middenin een winkelcentrum, je drukt op het

verkeerde knopje, je denkt maar een ding, je moet naar
hem toe, je moet meteen naar hem toe en dan

val je opnieuw in de zachte warmte van je bed en slaapt
en droomt opnieuw en bij het wakker worden,

te laat, kijk je allereerst naar je mobiel en hoe het lichter
is dan anders, de wereld wit, en is er geen enkel

bericht, van niemand niet, dus moet je gerustgesteld zijn
maar dat ben je niet want je hoorde hem

huilen, heel duidelijk en je was er niet en hoewel het geluid
vervaagt zit het verdriet in je keel en in al die witheid.