Delen heeft als nadeel het eeuwig commentaar van de ander,
de anderen. Bemoeizucht, willen helpen, de rode pen,

de andere mening, tegenwerping, het invullen. Als alleenstaande
en eigenwijze moeder die behalve haar kinderen geen

medestanders verdraagt, is het hebben van een account in de
sociale media niet een verdienste. Zelfs het soms

herkennen van de ander biedt geen soelaas. Heel even denk ik
aan de zak paaseitjes waarvan maar een enkele

kleur een goede smaak heeft, natuurlijk eten we door, de wikkels
glimmen alle kanten op, onze nagel kerft in de volgende

al een opening maar we hadden beter niets kunnen kopen en
het is nog geen Pasen. We willen gewoon graag

alleen zijn, ongestoord, geconcentreerd onszelf zijn met alleen
zo nu en dan een huppeltje buiten en een harde schreeuw.