Hij had graag voetballer willen worden of nou ja, iets
met snelle auto’s en beroemd maar niet echt
dood en daarom in alle kranten. Hij dacht ook steeds
aan zijn moeder en of hij haar niet kon
laten weten waar hij was, ze zou ongerust worden en
hij wist hoe ze dan werd. Hij had zich
gewoon verveeld op dat pleintje tot er eindelijk iemand
kwam spelen die groter was en handig met
zijn linkerbeen, sowieso best wel handig, en hem wel
zes doelpunten had gegund en toen begon
op te scheppen over die racebaan van hem en die wel
honderd ballen thuis en of hij zin had in patat
en toen voelde hij iets dat hij nog nooit had gevoeld en
opeens kon hij niet meer wegkomen, dag
mamma.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x