De heer B. stond met een visje bij zee toen hij zich realiseerde
dat hij ook graag bij de poëzie had willen zijn

en in die stoffige ambiance in het centrum om misschien ook
zijn eigen haiku’s te brengen. Een kwestie van

prioriteiten dus, zeg ik hem grinnikend, en een dochter die meer
van eten houdt dan van gedichten en zijn afhankelijkheid

van vervoer en een vaste hand en een tijdsindeling die vrij was
en geen gesloten deuren kende terwijl dat laatste

ons natuurlijk allebei parten speelt. O, zeg ik, en u had niet kunnen
zitten. Logistieke problemen, veel gelach en een

uithoudingsvermogen uit vroeger tijden. Nu zit hij met mijn bundel
thuis en keurt, gaat langs het logo en voelt, leest

hardop voor en wacht af of mevrouw Z. en de heer K. en meisje
S. om hem heen scharen en hem aanmoedigen.