Er is nauwelijks verschil tussen de ene en de andere dag,
de ene en de andere week. Het enige dat

veranderd is, is de hoeveelheid gulzigheid bij het opstaan,
bij het aangaan, de hoeveelheid ochtendlicht,

de mate van lawaai buiten. Natte ruiten nu, zwarte vegen
en een afwezigheid van kinderen buiten,

gisteren nog kamperende jochies in de nis van de flat en
stickers over mijn bel met roze prinsessen en groene

monsters. Niet vergeten straks weer een ieder een fijne
week te wensen. De jongste zal als altijd zeggen

dat hij zijn best doet, ik zal als altijd denken ‘dat is alles
dat je kunt doen’, de middelste volstaat met

‘jij ook’ en hoewel ik daar wil antwoorden dat ik mijn best
doe, zeg ik niets meer en de oudste stuurt me de zon,

dat is ongeveer hetzelfde.