Een vol voetje doet anders dan een half krijtje. Als u met
zo’n zin wakker wordt, opstaat en voor het scherm

kruipt, weet u ook eerst niet wat u daarmee moet, toch?
Blijkbaar moeten we vanuit een achtervolging

die veel sneller klinkt dan hij was, eerst nog even langs
bij het gedicht van gisteren en de gymkleding

aanschieten alvorens we verder kunnen. Maar iets houdt
ons tegen en trekt aan ons zoals een moeder als

grapje het achterwiel optilt terwijl wij weg willen fietsen.
Weer die noodzakelijke beweging. Zij

giechelt. Toch ging ik gisteren voorop alsof het duidelijk
was waarheen ik ging en een groep volgde mij.

Weliswaar was de wind te hard en de stad te lawaaiig zodat
wat ik vertelde iets was als een half krijtje of een grapje.