De stilte van het plein is de stilte van de zaal, de ene leus
het geknisper van het plastic zakje waaruit

een boterham gehaald wordt, een schreeuw het langzaam
kauwen, voor de laatste keer, zegt de dichter, zal

ik dit verhaal herhalen zoals zij herhaalt hoe belangrijk het
is de geschiedenis te delen, opdat wij, maar

het leerproces is de meesten ontgaan, alleen de emotie komt
binnen, de stem die bijna breekt, de gestalte die

bijna van het krukje valt op het podium, benen slingerend
om de poten van, schrille muziektonen, het

zwart-witte beeld, dat zoals die stilte blijft hangen boven
de hoofden totdat de dichter lacht, zegt ik

ben er immers nog. Zoek een doorwaadbare plaats. In beweging
komend op weg naar de uitgang, armen om elkaar.