Zelden kreeg ik een bemoediging voor de extra dag, laat
staan voor de dag an sich, en hoewel de luxe van

die extra dag mij niet ontgaan was, ik zelfs even meende
dat met alle regen die er viel en alle slechte

nieuwsberichten er geen reden was, geen enkele, ons te
verheugen en waarom dan die dag te noemen,

was het Pluk hem! van een vriend, hoewel een dag later,
een welkome geste, sterker nog, die dag

was om te koesteren en aan naasten toe te wensen. Bij deze
dus. Van schrik kochten we een taartje en

blauwe druifjes in de bol, en hingen een voorjaarsjasje aan
de kapstok, van dat lichte nieuwe groen.

Daarna kwam de regen terug, mild dit keer, iemand ging
dood en de waarde van een gedicht leek dalende.