Lang beleefde hij alle avonturen voor haar. Verre landen,
lange reizen, oorlog en vrede en tussendoor

honderden mensen die hij sprak, voor zijn lens haalde, lief
had en weer vergat. En nog steeds is hij het die

vertelt, naar wie ze luistert, alsof ze alle beelden in de juiste
volgorde zet. Scherven die ’s nachts langs haar

oren fluiten, de lucht van wraak en geweld en zoete hemels
boven spelende kinderen ergens anders. Veel

vrouwen ook, zoekgeraakt, meegenomen, opgevouwen in
zijn kofferbak. Terwijl hij nu op een platte schuit

in haar geboortegrond het onderwatergebeuren filmt, het
West-Fries knauwt dat zij nooit mocht spreken,

in de buurt is kortom, daar lag zij op haar buik, lijkt hij tegelijk
verder weg dan ooit, bijna thuis en hopeloos verdwaald.