Ziek zijn wordt een gezamenlijke herinnering. Weet je nog van die
keer dat we een hele week in ons bed schuilden?

Een relatieproef, een test zoals het gezamenlijk klussen dat voorheen
was. Een ieder zorgt voor zichzelf èn de ander.

Zij kwam niet naar hier om vervolgens te slapen, hij nodigde haar
niet uit om dan maar niets te doen en toch is de

romance in het kussen gesmoord of misschien wel tot stand gekomen.
De paar stappen eindigen tuimelend in het hoge bed,

er wordt nog wat gewerkt, er is een spelletje online, een vriend chat,
een ouder is bezorgd, een ander boos maar niets is hun

schuld en alles komt weer goed. Beter worden is een eenzaam iets.
Dan moet zij weer vertrekken en wordt alles normaal.

Behalve dat hij moe blijft. Voor weken nog. Maar hij houdt van haar,
dat scheelt, en hij weet nu hoe ze ruikt en voelt.