Met in de tas een thermometer, een zelftest, een puddingbroodje,
zacht, alle symptomen of iets dat daarop lijkt, een
koele hand op zijn heet voorhoofd, een optimistische kijk op de
komende drie dagen en het verzameld werk van
een grootheid, pet op het hoofd, doorkruisen we de stad zoals we
dat elke week een keer doen. Soms beginnen we
elders, slaan niet af maar maken een bocht om een mogelijk obstakel,
doen niet alsof we de trein nemen maar naar de kerk gaan
of een ander ritueel dat ooit het onze was. Altijd komen we bij
zijn voordeur, toetsen de code in en dwalen tot in de
onderste regionen waar hij niets hoort, weinig ziet maar toch kans
zag besmet te raken wellicht. Als ik alles uitpak is hij
beter. Ik had alleen maar, zegt hij, een warm hoofd. Terug vraag
ik me af hoe ik me voel. Moe en nat waarschijnlijk.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x