Soms lost alles op terwijl alles bij elkaar komt. Het dak, de muren,
de vloer, buiten en binnen, nachtmerries en dromen,

het toen en nu van generlei tijd meer. Muziek bij de beelden, lijven
op de grond, op tafels, een klein meisje dat een pirouette

draait. Zoals ik als kind naar het zonlicht keek dat door het bovenste
kerkraam scheen en door de figuren van kleur

en me verzon hoe Jezus in die kolom van licht zou afdalen en in
ons midden zou komen en wie er gezondigd had, wie er

stiekem het verkeerde deed, ogen open onder het gebed, de hoed
nog op in plaats van in de schoot. Zoals ik de namen

repeteerde van de voorgangers en me voorstelde hoe het dorp eruit
zag waaruit ze gekomen waren en ondertussen mijn

vaders handen zag die groot en machtig boven de toetsen hingen en
dan zongen we, één koor van hoop en overgave.

 

https://www.fabrique-lumieres.com/nl