Ook dit zijn mijn vrienden. Vrouwen van wie ik de naam
vergeet maar niet de omstandigheden, hun

bloemenblouse bij de lange rok, hun haarkleur bij het juiste
vestje, hun woonplaats en hun tempo en of ze

schrijven of niet, wie er net zoveel snoept als ik van de
schaaltjes op tafel, ik kan niet de enige zijn die

een voorverpakt luxe broodje in haar tas stopt voor onderweg,
wie er kinderen heeft, wie herstellende is of net

ziek en wie er van plan is weg te blijven, de kring kleiner
maar hechter, het werk hetzelfde hoewel aangepast

aan het onderzoekformulier, de ruimte binnen de regels,
het nietje nog steeds ouderwets in de vier

pagina’s die ons toegestaan worden en dan dat zachte gepraat
tussendoor, zouden wij ook ooit zo gelezen worden?

 

(in 2016 werd ik lezer bij het Dagboekarchief)