Soms is een teveel gewenst. Vaak ook. Maar na een kabeltje
overhouden nadat je de gebruiksaanwijzing hebt

nageplozen en geen wit met groen draadje vindt, de rij bij
de cash kassa eindeloos terwijl het juist daar om

een groot ‘te weinig’ gaat, de eieren reeds op, wensen we
een strakker beleid inzake inname en vertoon,

duidelijkheid en kleur, vulling zonder roze cheesecake en
de coach van vroeger die, hoewel zeurderig, op

een wit vel papier zo helder onze, voor het gemak waren
wij één, doelstellingen, met zo’n heerlijk geurende

stift, aanduidde. Uiteraard schudde ik toen mijn hoofd en
haalde de schouders op, dat was de tijd waarin je

nog spontaan in de verkeerde rij kon gaan staan en honger
alleen lekkere trek was en witte sokken nog in de mode.