die ene bal

Technisch corrigeerbare fouten verdwijnen in een volgende upload,
zegt het liefje, waarom klinkt zoiets niet geruststellend?

Hij herkent je misschien wel, zegt een ander, maar of hij niet in
slaap valt tijdens het bezoek is onvoorspelbaar.

De eerste viel wel vaker in slaap, de tweede is niet handig, soms is
het combineren van niet wenselijke vooruitgang

met bepaalde handelingen mijn vorm van associëren, een collage
die ik maak door papier te scheuren, nooit te knippen,

ik ben niet netjes. Altijd ontstaat er iets, alleen de lijm is soms op.
Waarom neurie ik voortdurend dat het goedkomt?

Een dichter noemde mij eens de moeder van de poëzie maar ik heb
liever mijn eigen kinderen en die flarden vel op

tafel en het ontstaan van iets nieuws dat met een even blazen weer
uit elkaar stuift en soms op de grond belandt.

©