Als onderzoek uitwijst dat een alleenstaande staat betekent
een korter en ongelukkig leven, zijn we

uiteraard het haasje. Geschoten en gevild nog wat na bungelend
in de struiken. Terwijl vrijheid toch een van de

voorwaarden is voor een beter leven, bepleiten wij, en een
intensief liefdesleven, hoewel niet voor iedereen,

veel minder saai. Trouw en verantwoordelijkheid op andere
fronten ook van waarde zijn en toch blijft dat

alleen gaan een smet op onze schone jurk. Hoe kunnen we
ooit nog slapen als we elke nacht in armen liggen

die ons vermoedelijk wurgen? Onze dromen worden anders,
onze ochtenden moeten we dan delen en er is

vast teveel voor iedereen. We horen nu al stemmen door elkaar
en flarden kou door de open deurspleet en auto’s die starten.