Alle verbanden zijn verdacht, meent hij, alle betrekkingen
geconstrueerd, niet spontaan, afdwingend en

tot slot verplicht. Mijn lieve kinderen, het appje van de op
een na allerkleinste, alle kindjes op het kleedje in

het park, alle ouders daar achter, prijs bepalend, sturend en
altijd hinderlijk. De wereld is verrot, de schuldigen

de opvoeder, morgen is er geen park meer en alle lantaarns
staan scheef, het is een greep uit zijn opvattingen,

zijn klagend welzijn. Natuurlijk vult iedereen in, scenario’s
zijn bedacht, maar het is pas veel later, zo ongeveer in

een wakende nacht, dat ik me realiseer van hoeveel invloed
deze kijk op de wereld is, deze visie van al mijn

liefdesbetrekkingen, want ik hou van, en alleen de tekst van
S., zes, troost, icoontjes, een giechel en lieve oma.