Dat ze twee keer exact hetzelfde verhaal vertelt, wil niet
zeggen dat het waar is. Hoewel ook nu haar

ogen stralen, haar wangen gloeien en ze dezelfde geluiden
maakt bewijst niets. De kring wordt kleiner,

haar vriendin is weg, de kleur uit haar vest verwassen, de
zoon nog altijd ’s avonds op bezoek. Dit keer

vind ik haar in de gang, ze dwaalt omdat ze zoekt, ik weet
niet eens haar voornaam. We drinken koffie samen

en wachten. Mevrouw K. is niet helemaal in orde, hadden
ze gezegd. Mevrouw S. voelde zich hetzelfde.

Het verhaal was eentje van snelheid, lef en schoonheid maar
alleen zij en ik kenden de kleur, het merk, het

vermogen van de wagen voor haar deur, haar leeftijd, het
stiekeme en de jongen naast haar. Ze was achttien,

net.