Een boek met een misleidende titel en een illustratie die zich
pas op de laatste pagina verklaart, ouder worden

dan je ooit dacht te zullen zijn en toch nog steeds dat meisje,
op straat iemand horen zeggen dat het belangrijkste

toch is dat je Koning bent in je hoofd en dan dat liedje met
Heroes erin, is dat hetzelfde? Uren in de keuken

staan nadat je tassen vol met je mee sjouwt en dan nog dagen
de geuren ruiken, je weet dat dat gebeurt en toch

straks nergens restjes vinden, geen kussen krijgen maar die
goed bedoelde stoten ergens, stoelen tekort.

Gaan we op de vloer zitten? Nu pas zien hoe er een letter mist
in die titel, mijn vader die per ongeluk Alma

schreef, mijn moeder die God erbij haalde en ikzelf die maar
uitnodigen bleef en dat liedje zat te neuriën.