Ik kwam om te praten, zei ik hen, liggend op een knie en wat
schuivend met mijn handen, hun woorden

nauwelijks leesbaar meer maar een man stoorde het gesprek
omdat hij voortdurend tegen zijn steppende

dochter zei, nee pappa was toen nog niet geboren, ik ben van
voor 1946. Sommige informatie is onvoldoende,

vaak is ze overbodig. Ik sloeg een kruisje, blies nog wat, vond
een skateboard aan mijn voeten en een kleine pappa,

zo van rond de 2018. Hij keek behoorlijk ernstig naar dezelfde
steen. Ik wilde iets zeggen over goede gesprekken

maar hij wees op een vroege wesp die op zoek was naar bloemen.
Heb je niets meegenomen, vroeg hij toen. Zijn

vader floot, hij rende bij me vandaan. Het blauwe board deed
het aardig op al dat grijs. Mijn vader kon meteen weg.