Na drie verloren partijtjes scrabble en een onwillig langste
woord ooit, geeft mevrouw V. het op. Ze

heeft weliswaar als enige het bereik op haar zilverkleurig
mobiel maar ze is haar achtergrond zat, zelf

staat ze steeds maar met half lichaam in een deuropening
die allang dicht is. Ook zwaaien vanaf het balkon

wordt te inspannend. Hoewel haar zoon nog elke week toetert
en soms daadwerkelijk naast haar zit, mevrouw

Z. nog elke nacht tegen haar muur tikt, een afgesproken teken
alsof ze nu samen zullen gaan ontsnappen, heb

jij je koffer al gepakt, en meisje X. haar kontrakt heeft verlengd
en soms opmerkelijk diepzinnige antwoorden geeft,

is er niets meer in de toekomst dat ze onderzoeken wil laat staan
meemaken, ze wil in omgekeerde volgorde terug.