Dit keer ligt ze halverwege. Geen leuk verhaal over voeten op
het salontafeltje of hoeveel meer er past op

de leren bank, geen constructie van planken op kratten en zeker
geen doen alsof ze een cadeautje is dat

in de inpakkamer is beland waar er te weinig papier is en absoluut
geen lint. Het enige waarvoor ze nu gestrikt

wordt, is het op handen en voeten kruipen naar het toilet waarbij
ze onder het filmdoek door moet en hij zelfs

in het donker haar witte billen ziet en ze dus gewoon een rolletje
heeft in een B-film waarvan er drie voor de prijs

van een op de markt lagen. Kamperen, noemt hij het opgeruimd,
maar dat was iets met tentstokken volgens haar

en in de buitenlucht, ook zegt hij dat zij hetzelfde met woorden
heeft als hij met beeld. Het bleef wit een dag lang.