Het is eenzelfde verzameling, eenzelfde omgeving, alleen de geur
is anders. Het boek dat ik wilde, ligt op tafel en hij

zegt dat hij denkt dat ik dat boek wel wilde. Ik knik. Zo had ik ook
wel de kroonluchter gewild waaraan nu twee

beestjes hangen, het blikken speelgoed, de houten objecten, het
schilderij met in de rand de schoolfotootjes van

onze kinderen, de dagelijkse krant, de overvolle boekenkasten en
het gemak waarmee hij zich daartussen beweegt.

Ik ben een bezoeker. In dezelfde beweging stemt hij mijn apparatuur
af op het heden, versnelt mijn mogelijkheden,

geeft nieuwe opties, mijn werk in drie verschillende formaten op drie
verschillende plekken in huis. Mezelf bezoek ik.

Dat was bij mij, beweert hij van een foto, nee, zeg ik maar we zien
beiden meer dan die details, we zien elkaar.