Ook daar heeft de allerkleinste zich verkleed als herder en zijn schaapjes
op het droge gebracht, een geruststellend idee, armen

over elkaar na het werk, staande onder het kruis en fluisterend waarschijnlijk
over de baby en het wonder. Dat de een-na-kleinste niet

meer in sprookjes gelooft, doet niets af aan het werk van de kleinste, er is
alleen geen tegenhanger in beeld van wat hij dan doet.

Ongetwijfeld is herder zijn een functie voor de jongeren hoewel we even
vermoeden dat het verzamelen van vrouwen in een zaaltje

met een pluchen gordijn en nog wat strooigoed van dezelfde orde van grootte
is. Wat publiek erbij en wat zuchten en tranen en elkaar bij de

arm grijpen om maar niet te verdwalen. Over de ongrijpbaarheid van de
wereld gesproken, over het verlies van de vaders gedicht,

over het eeuwigdurend gemis en toch ook over de kracht en het verzet en
het geloof in elkaar en onze woorden. Niet heel veel anders dus.