Een droom is soms een heel langzame val in de tijd waarbij
handelingen uitgerekt worden tot flarden,

woorden tot melodie, gedachten stroopachtig het hoofd verlaten,
zo zien we onszelf in slaap komen eerst en dan,

alsof we gefilmd worden, heel langzaam veranderen, en bijna
onherkenbaar alsof we voorgoed verdwijnen en

vergeten zijn dag te zeggen. Niet altijd schreeuwen we daarbij,
of zijn er kleuren, soms is het juist in die nacht heel

stil en wit. Dat terwijl we aan al die medestanders dachten in
een kleine warme ruimte, vol van poëzie, bordjes

hoog opgestapeld en gesprekken vloeibaar, en al dat vele eten
dat weer mee naar huis ging en onderweg die duizenden

in het rood die hardop gescandeerd hadden wat nu juist ontbrak
in de wereld: een eeuwige vrede als droom.