Het is niet zozeer dat ene ingrediënt, dat artikel over datum
of die drie taartjes achter elkaar dat ons misselijk
maakt, het is die ene foto in de pers, dat verhaal dat we niet
konden lezen maar toch deden, dat beeld vanuit
de woorden, onze conclusies en fantasie en de verbazing en
angst die we voelen achteraf of tijdens.
Het is ons lijf dat alles opslurpt, boert en verteert, het doet
ons voorover buigen met kramp, handen op onze
pijnlijke buik, het hoofd dat barst, een koorts die zich over
ons verdeelt, een klamheid die parelt, we willen
overgeven in de berm, stoppen onderweg, vingers in de oren,
we willen niets eigenlijk maar krijgen alles,
een versregel die hinderlijk blijft hangen, vingers in de keel
dan maar de pijn blijft en dat overvolle nare gevoel.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x