Gestencilde berichten met mijn vaders naam erop dwarrelen door
de lucht alsof hij ze vanaf de Waagtoren naar beneden

heeft gegooid en per ongeluk, in een goede bui wellicht en met
de bedoeling iemand iets te leren. Directeur,

staat erbij, en boekhouder terwijl de rest onleesbaar is. Vroeger
vouwden we zijn berichten en deden ze in het

rieten boodschappenmandje van mijn moeder, waar overigens
nooit een boodschap in zat, en gingen ze met de

post mee, klusjes die een kind kon doen. Er was wel eens eentje
helemaal op rijm en altijd stond er iets persoonlijks

in en van de vakantieavonturen van hemzelf was nooit een woord
waar. Naast zijn praktische adviezen en de bezoekjes

met zijn snelle auto’s, remsporen op het boerenerf, was dit zijn
meest geliefde activiteit. Ik zorg er dus voor dat ik ze

allemaal vang.