Soms drukt de lief zich heel welvoeglijk uit, bijna komisch
en onbedoeld, zoals die keer dat hij de prachtige

filmbeelden kwijtraakte die nu juist mijn speciale functie onthulden,
en later erbij schreef dat ‘de originele opnamen

door onbegrepen krachten niet bedoeld gewist waren’ of die keer
dat hij ‘helaas te laat was voor het optreden van

een zekere A. te A.’, daar is niets grappigs aan als je weet wat eraan
vooraf ging en dat is misschien het ontroerendst, iets

zeggen waarvan hij zelf niet weet hoeveel het betekent, fluisterend
brengt hij een rilling te weeg die van rug naar borsten

gaat en weer terug alsof hij met een ruwe vinger mijn contouren
volgt. Hij schrijft met zijn camera en heeft ook

een lichte voorkeur voor woorden als heimwee, verlangen, leven,
lust, desondanks en de eerste letter van het alfabet.