Het enige verschil is dat in de ochtend slechts één publicatie
wordt gecheckt, gedeeld, we dus iets sneller klaar

zijn, maar ondanks de wensen voor een fijne zomer, rust maar
lekker uit en smeer je in, blijft het ritme hetzelfde,

de noodzaak ook en het publiek ook. Daarvan is misschien de
helft afwezig of nieuw hier maar dat gebeurt ook

op andere tijden. Hoog in de boomhut, dichter bij de zon, is
de temperatuur gestegen maar rust zit in je hoofd,

niet in een ver reisje, een uitgeklapte stoel, een onbekend gerecht
of de ontmoeting, eindelijk, met een onbekend persoon.

Ik ken er slechts drie die mij lezen, de rest blijft mij vreemd en
dat wat er tussen de regels gebeurt, kan vanachter

het scherm in scene gezet, ervaren en weer verlaten worden.
Niemand hoeft de poes eten te geven, dat scheelt.