Jaren lag ik op een kermisbedje, voeten op het salontafeltje
en niet alleen in vakantietijden maar mijn broertjes

nadoen die nog steeds kruipend op een luchtbedje de nacht
doorbrengen in een tent, nee. Filmpjes, hele

korte gelukkig, met ruisende stroompjes, bergtoppen of
lawaaiige straten, aanduidingen van locaties die

pas bij thuiskomst duidelijk worden, vroeger nog met rode
pen op de uitgevouwen kaart op de keukentafel,

gecorrigeerde versies van hun vrouwen, loslopende honden,
afgebroken wandelpaden en de kwaliteit van

het plaatselijke restaurant, soms aanwijsbaar door een ruikend
souvenir, dat alles vergeet ik meteen weer. Alleen

die foto van een opengeslagen boek of een kunstwerk in een
weiland of de grijns van een van hen onthoud ik.