Vlak voor het podium, voeten op de rand, is het dan toch
alsof de zaal vol zit, niemand vergeten is het
seizoen af te sluiten, niemand ontsnapt is naar de zomer
op het plein, het voetbal, de verjaardag van
oma en niemand schuilt voor de dreigende buien die boven
de stad hangen. Het ware schuilen is hier.
Altijd weer nieuwe woorden ontdekken, nieuwe mogelijkheden,
nieuwe gezichten terwijl de oude begroet worden,
nieuwsgierig naar de groei of de staat waarin, weet je nog hoe
ik vroeger dit niet durfde, zegt hij of
ken je H. nog, een gesprek dat niet stopt omdat hij wat hoger
staat dan mijn voeten. Zelfs de rijmloze vriend
voegt zich bij het tekort en zal zijn reizen noemen, het glas
halfvol, het hoogste boek tuimelend uit de kast.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x