Vlak voor het podium, voeten op de rand, is het dan toch
alsof de zaal vol zit, niemand vergeten is het

seizoen af te sluiten, niemand ontsnapt is naar de zomer
op het plein, het voetbal, de verjaardag van

oma en niemand schuilt voor de dreigende buien die boven
de stad hangen. Het ware schuilen is hier.

Altijd weer nieuwe woorden ontdekken, nieuwe mogelijkheden,
nieuwe gezichten terwijl de oude begroet worden,

nieuwsgierig naar de groei of de staat waarin, weet je nog hoe
ik vroeger dit niet durfde, zegt hij of

ken je H. nog, een gesprek dat niet stopt omdat hij wat hoger
staat dan mijn voeten. Zelfs de rijmloze vriend

voegt zich bij het tekort en zal zijn reizen noemen, het glas
halfvol, het hoogste boek tuimelend uit de kast.