Voor iemand die geen tijd kent, is een herinnering van geen
waarde. Niet kunnen slapen omdat er een detail

mist, niet wakker worden omdat er teveel flarden langskomen,
geen zaak voor hem. Leven in het moment geeft

heel andere uitdagingen. Als er een vinger tussen een bladzijde
ligt, trekt hij die eruit alvorens het boek dicht te klappen,

terwijl hier een hand vingers te kort komt, zich behelpt met
strookjes papier en draadjes van wol.

De ogen dichtknijpend bij een bepaald beeld, zilverwitte voeten
bijvoorbeeld, een steeds dunner wordend vel als

teken van ouderdom. Deuken in de huid, een mond vol grijs
haar, iets zachts halverwege in plaats van dat

zich vroeger altijd oprichtend deel. Een leeg bed, geen kuilen
meer, geen kruimels behalve die onder de keukentafel.