Ze tornde de naden van haar rok los en bleef op pumps lopen,
die dappere moeder van mij. En zeker heeft ze

niet geschreeuwd of gevloekt in dat ouderwetse bed van haar,
terwijl mijn vader vergeefs met kopjes thee

langskwam. En toen alles achter de rug was en het laken was
verschoond en ik schoongewassen en de andere

kinderen mochten kijken, was mijn zusje diep teleurgesteld
dat er geen konijntje lag. Niet dat we

daar ooit over praten. Over beheersing hebben we het wel eens,
over planning, over alles door

de helft, over de mode van toen en mijn moeders hoedjes, de
perfecte nonchalance van onze vader en de Panhard

waarmee de dokter het erf op scheurde en hoe verlaten de paarden
voor het hek stonden in dat verre land.