En dan is de camouflage weg. Het zwart van de natte straat
is weer gewoon donker, de lichten van de auto’s fel,

de ramen zichtbaar, de stilte opgelost. Dan kraken de voeten
niet meer en kan er weer vaart gemaakt worden,

het vuilnis weer zichtbaar, de belofte van een feestdag gewoon
een afspraak in de agenda. Kwam vorig jaar alles

nog goed, zei de kleinste, nu verwacht hij de Sint dood achter
een schoorsteenpijp want al heel oud, zijn

realiteitsbesef een voorbeeld voor alle onzin in de wereld. Wat
zullen we nu weer eens verzinnen. Vroeger

zei hij ook ‘scheelt niet uit’ zoals een liefje gilde ‘luister me af’,
allebei bedoelden ze wat anders. Wij zoeken nog naar

andere vermiste personen. Schoorsteenpijpen staan alleen op
de armoedigste huisjes hierachter. Er vlekt iets roods.