Mevrouw E. zegt waar zitten we hier eigenlijk en hoewel ik eerst
denk aan midden in het verhaal, wil ik later zoals heel

lang geleden zeggen hoe de straat heet en dan de stad en dan het
land en dan de wereld, het adres in grote

kinderlijke letters op een enveloppe, o ja, zegt ze. Vroeger, gaat
ze verder, liep ik hier gewoon aan voorbij.

Soms is het een heel veilige gedachte alles zo ingesloten te weten,
vaak ook zijn afstanden immers relatief. Zoals je

op het scherm iets opzoekt en vervolgens een kladje met de gegevens
in je broekzak stopt en zomaar ergens bent. Soms ook

is het een gigantische beperking nooit van je plek te komen. Ze kijkt
uit het raam en beweert nu niet te hebben geweten dat

zoiets bestond. Zoiets als dit, bedoelt ze. Een heel warme kamer in
een heel warm huis en een verhaal om te delen.