Achterin ligt hij, verstopt tussen de wanden en dekens,
de herinneringen en stemmen, de plannen en
dat waaraan hij niet eens meer denkt, het dak net boven
zijn uitgewaaierde krullen, in foetushouding
waarschijnlijk. Zo heeft hij verschillende plekjes die op
elkaar lijken en hij heeft ze allemaal zelf
gemaakt. Een zwerver die het karton over zich heen trekt,
een paraplu in de struiken steekt, achter een losse
plank als enige ruimte ziet. Alleen hier ligt hij uitgestrekt
en dwars over, met tenen uit de lakens en
een hand die om een centje bedelt. Het is niet de bedoeling
dat je hem iets geeft behalve koffie in de ochtend,
jezelf in de nacht. In de ochtend wast hij zich aan het aanrecht
en bouwt zich een nieuwe schuilplaats.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x