Hier hijgend bovenkomen en dan je levensfilosofie uitleggen
is geen sinecure. Ondertussen je eigen koekjes,

dopend in de koffie, tergend langzaam naar binnen zuigen, iets
over het uitzicht zeggen, met een autootje spelen

dat eerst nog zorgvuldig in mijn file stond, merk bij merk en
schuiven met de stoelen en dan de

conclusie van vorige week herhalen, eigenlijk deed je maar wat
en niets met het leven zelf. Sinds tien dagen,

beweer je, maar dat zei je vorige keer ook. Dan maar wijzen
naar het onderling inhalen van de wagens in

de vensterbank, de wel heel grote hond in een achtertuin, de
toren in aanbouw op ginder hoek en vragen of

de kachel hoog genoeg staat en hij of hij de boeken mag lenen
van de bovenste plank en nog een koffie mag.