Terwijl sommigen de dichter al dood verklaarden, op zoek gingen
naar passende woorden van rouw en een overzicht van

werk en betekenis, sloot hij opgelucht de nieuwe computer aan en
leerde zichzelf nieuwe begrippen waarbij zijn

rechterhand soms even in de lucht bleef hangen bij het zoeken naar
leesbril en icoon, het nieuws van de dag en de kat,

die uiteraard links van hem zat en zich over de escape toets had
ontfermd. Hij had geen idee van de tijd, het leek hem

dat hij zich verslapen had of per ongeluk een roes van veertien weken
moest verwerken na het zo gezellig samenzijn in

café Z. waarbij hij luidkeels een lied had aangeheven dat evenzovele
coupletten had en ging over omzwervingen in

de sneeuw, de inspiratie was uiteraard bewaard en lag nu tussen de
controle alt delete en enter in, glimmend zwart.