Haar leeftijd is 48, zegt ze, en niet dik in de negentig. We zwaaien
halverwege de gang en ze lacht al zodra

we elkaar zien. Ze draagt haar haar in een vlecht tot op haar billen
want dat doe je als je nog zo jong bent en ze is net

verhuisd naar deze stad, dat had ze nooit moeten goedkeuren maar
goed, hier is ze. De mensen zijn eigenlijk

vreselijk, overal dus dat maakt niet uit, en haar huis is veel te klein,
daarom klimt ze soms, zegt ze ondeugend,

over het hek. Gisteren nog vonden ze haar in de tuin, een beetje te
dun aangekleed maar waar bemoeien ze zich mee

en ze heeft een vriend die postzegels spaart, hij komt elke dinsdag.
Alleen haar kind ziet ze nooit meer

dus misschien kan ik helpen zoeken. Hij is halverwege de twintig,
denkt ze, en niet helemaal in orde.