‘Het lijkt vrij willekeurig, dat afbreken van je’. Ik stel me
een serieuze jongen voor die andere
oplossingen verzint voor mijn regels en blij is mij dat te
vertellen, nog niet weet dat ik niet luister, niet
verander, alleen bij dat ‘willekeurige’ en ‘afbreken’ aan
huilende en dolende liefjes denk, zeker
als hij verder gaat met ‘wat wil je dat dit gedicht doet’ en
‘denk wat minder aan de betekenis’. Haar
betekenis, wil ik roepen. Als hij dan nog afsluit met niet
goed te weten wat ik wil bereiken met die
sfeer die ik, overigens treffend, schets, komt een tierende
ex om de hoek die mij systeemloos noemt, woedend
op het rijtje dat volgt: bodemloos, ademloos, moeiteloos
en meisje loos en mijn kinderlijk dansje.
Alsook: “Desalniettemin vind ik dit* een prettig sfeervol gedicht die een duisternis laat zien die we niet vaak langs krijgen bij de Turingprijs. Het is een heel onveilig gedicht, en dat bevalt me. Als je volgend jaar weer gaat inzenden, hoop ik dat ik je nieuwe gedicht ook kan lezen”. De Turing top 1000 gerecenseerd op de site.
*https://aljaspaan.nl/2017/09/25/zwarte-kraaien-hemdsmouwen-vliegen/
elbert gonggrijp
4 februari 2018 — 08:10
Eh…. Oordeel Türing over een gedicht van jou? ” Wat wil je dat dit gedicht voor je doet” vs. ” Denk wat minder aan de betekenis ” dan zie ik precies waarom ik nooit meer meedoe. Het hermetisch abstracte heeft het duidelijk gewonnen van het betekeneisvolle verhalende. Fijn als ik het bij het rechte eind heb.
Lieve groetjes,
Elbert
alja
4 februari 2018 — 08:12
ga een keer door de top 100 en voel je verlaten 🙂
elbert gonggrijp
4 februari 2018 — 08:19
Ha Ha Ha….. Met den Powezie ben ik nooit alenig…. Dan heb ik maling aan Türing…. XXXX