zonnevlekken

In de zaal vlaggetjes met daarop een getal, een
pop die uitgezakt in de hoek op

het fel beschenen podium staat, sokken aan een
waslijn die gespannen over de bar

lege glazen illustreert, wij als leeftijdslozen in
een feest dat nog beginnen moet.

Wat achter ons ligt, ligt tevens voor ons. De
enorme leegte, zegt een dichter, bedoeld

als uitdaging en geruststelling. De eersten die
de laatsten zullen zijn. De kok

grijnst als ik mijn vinger op de mond leg om
zijn volkslied te snoeren. Rode

ballonnen lijken te knappen. Felicitaties als
stopplaatsen van een bus die

door nieuwe steden rijdt. Een chauffeur bars
en donker, de dichter dartel en licht.

Reuring, 23 april 2016