We stoppen de kranten in de papierbak zonder ze gelezen te
hebben, voor deze ene keer kunnen we er niet meer

tegen. Het lachende gezicht van ons vorig opperhoofd dat ons
allen naïef noemt, de dreiging die we nu eindelijk eens

serieus moeten nemen en de vier- of tweehonderd euro’s voor
het noodpakket, nu tijdelijk afgeprijsd, dat natuurlijk

niet gratis door de regering wordt verspreid onder de minima.
Juist tegen deze feestdagen voelen we ons het manke

neefje van Scrooge of was het zijn zoontje, blij met die ene
doperwt die hij nog doormidden probeert te snijden, met

onze energiebon of die speciale pas waartoe we al jaren tot
het stigma veroordeeld zijn net zoals alle kunstenaars

laveloos in de boom zitten in plaats van eronder en schrijvers
ook nog eens in hun blootje, nog net niet dronken genoeg.