Om de wachttijd te overbruggen, het moment van stilte voor
de bui losbreekt, iemand onderweg nog, de stapel
boeken op tafel geslonken, zoeken we in de kasten naar iets
van verstrooiing en vinden een dunne bundel vol
verleden, vol van hetzelfde wachten. Ook het bladeren is van
hetzelfde. Die wel, die niet, deze hardop, een volgende
bijna zingend, alles zonder publiek. Opstaan om de deur dicht
te doen, het venster, de stekkers uit het stopcontact,
de vingers in de oren. Ver beneden ons een zaag, een auto in
het grasveld en vier mannen die aan een boom
trekken, ons uitzicht versnipperd, een attribuut in het perkje,
bloesem die verstuift, gegrinnik dat omhoog
dwarrelt. In de schoot een ontmoeting met een gelijkgestemde,
een stil protest, wiebelend een medestander.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x