Soms moet je eerst wat anders doen. Je benen strekken en dan
over de rand je broekspijpen zoeken en laarsjes

aandoen terwijl je nog niet eens wakker bent en dan met laarsjes
aan je wassen, de deuren openen, dit scherm,

rondlopen en zelfs denken dat je nog op de muziek danst, met
het publiek meebeweegt hoewel dat eerst met het

hoofd zacht van rechts naar links gaat, of een twee schouders en
de voeten voor zich, licht uit de schermpjes alsof we

met aanstekers het stadion verlichten om maar iets op te vangen
van de kleine man daar op het podium, één keer zijn

lach en het linkerbeen als dankjewel terwijl we thuis zijn in ons
kleine theater en vrienden zich verzameld hebben

alsof het iets vanzelfsprekends is elkaar allemaal te kennen en
de zinnen uit onze mond te laten rollen.