Als jij nu alvast de laatste bladzijde maakt, zegt de man serieus,
dan weet je waar je aan toe bent. Het is een huishoudelijke

regel aan een niet bestaand reglement. Ondertussen lijmt hij
kleine onderdelen aan elkaar met superlijm,

het aanrecht een soort lopende band van kapotte schatten die
nu nog staan te drogen voor gebruik. Een plotselinge

haast maakt zich van hem meester, hij lijmt zelfs bijna zijn
vinger aan een schaaltje vast en pulkt de hele middag

aan die kwetsuur. Behalve een boodschappenbriefje heb ik
nooit een inhoudsopgave gemaakt vooraf, een

begrenzing als een laatste bladzijde is mij vreemd. Je kunt hem
openhouden, zegt hij als een soort tegemoetkoming.

Liever rommel ik nog even in mijn kasten op zoek naar een
autowieltje of een vergeten portier, een scheur in mijn

onderkomen.