Van al het wachten duren deze eerste minuten het langst.
Het zwart nog aanwezig, het enige licht het

haperende scherm waarachter dan de wereld ligt. Door
het open donkere raam een voorproefje, geen

geluid nog, alleen een flard lucht, koel vandaag. Misschien
omdat we teveel verwachten van connecties,

verbindingen, de rest van ons, de dag terwijl we eigenlijk
niet ergens op rekenen, zelfs niet de werking

van onze uiteindelijke woorden, het uiteindelijk starten
van een licht gesnor en regelmatig getik.

Op de tast herinneren we ons. De jongen in de coupé die
tegenover ons bekent dat hij een cheesecake

maakte met kruidenroomkaas en hoe de familie na het
eerste hapje stug bleef dooreten. Ik proef.