Mijn moeder draagt een glimmend topje met een knoop in
haar nek en van het kreukelig zilver waarmee

een rol folie te haastig is afgescheurd. Daaronder heeft zij
een blote buik en een lage broekband, bovendien

rookt zij haar ene filtersigaret na bijzondere en inspannende
gebeurtenissen en zal ze dat straks ontkennen,

zowel die sigaret als die gebeurtenis en ik stel me zo voor,
ook dat topje. Bloot zijn is niets voor haar.

Mijn kleinkinderen heeft ze onder haar linkerhand, misschien
speelt ze mij en ze staan op een bergtop zonder

duidelijke vrees dus ergens klopt er iets niet. Bijna lijkt ze
een filmster in een reclame, nog even en er

verschijnt een cirkel om hen heen met lokkende tekst, voor
dat topje misschien of voor huiselijk geluk.