Twee jaar lang heeft hij zich veilig gevoeld in zijn zwart/witte
kamers, met de katten op zijn schouders vergaderd, elke

maandag, elke woensdag, elke vrijdag, gezwaaid naar zijn vrienden,
in zijn eentje geluncht zonder van het uitgebreide

buffet op de zaak genoten te hebben, zijn fiets op slot in de berging.
Nu ligt er een rooster en moet hij zich weer haasten,

zich wurmen in de trein, op een drafje op tijd komen, dat vreselijk
boksgebaar maken en natuurlijk zijn schoenen niet

vergeten aan te doen. Hij zal moeite krijgen met zijn stoelgang,
nerveus zijn en doen alsof het leuk is, het rooster uit

zijn hoofd leren, het volgende level bereiken maar alleen omdat
hij dat zelf ontwerpt, inkleurt, vertraagd, niet omdat

er afspraken liggen of orders, niet omdat de èchte wereld iets van
hem verlangt waar hij nooit aan heeft willen voldoen.