Als ze heel dicht bij hem blijft lopen pakt hij vast een keer
haar hand maar zijn armgebaren zijn weids en

hij houdt het schermpje voor zijn neus en praat druk en let
helemaal niet op haar, hij duwt haar zelfs van

het randje af zodat ze op het fietspad belandt en ze moet
zich haasten om weer in dezelfde pas te komen.

Na een halve stad geeft ze het op. Ze schaart zich achter
hem en ziet dat zijn hemd uit zijn broek hangt,

de veters los zijn, hij eigenlijk kromme benen heeft, ze
net zo goed hier af kan slaan. Ze wil nog

iets roepen maar er komt niets uit haar mond en zomaar
staat ze stil, de zijstraat is bijna leeg, ze is

vast veel eerder thuis en woonde hier niet een oude vriendin
van haar? Haar mobiel zet ze uit.