Er is steeds meer om te herhalen. Dat liggen daar maar ook
het hele leven terwijl het aan de andere kant steeds

simpeler is: dat liggen daar maar ook het leven. Was hij eerst
een locomotief die van het station vertrok en

zich boorde in mijn compartimenten, nu is het een vliegtuigje
dat opgestegen in mijn land terechtkomt.

Het uitzicht onderweg, de medepassagiers, de bijna niet te
nemen bergen, verdwaalde geiten, verschroeiende

hitte of sneeuw op het pad, zelfs de conducteur of co-piloot
doet verslag en altijd is het welkom warm en

thuis. Natuurlijk wordt er gemopperd over de brandstof, het
late tijdstip, het ongelukkig manoeuvreren,

maar het had niet anders gekund. Het is een held die daar dan
eindelijk zijn reis aanvaardt en neerligt op mij.